راستی، جبهه کجا بود؟

جبهه انجایی بود که خدا را تا جلو دیدگانت می یافتی و حس می کردی شهاب شهادت در آسمان ملکوتی اش نور افشانی می کند و هر از چندی بر شانه یکی می نشست .

جبهه آن جایی بود که فرشتگان ملکوتش ، بسیجیانی بودند که از کرانه تاریک تنگ خاک ، به دور بودند و هر صبح با خورشید به زمین می تابیدند و در هر سحرشان با قدم سجود از مرز شهوات به شهود میرسیدند و از تکاثر به کوثر می رسیدند . جبهه صالح ستان وارثان زمین بود.

 جلگه ای معطر و مطهر از خون شهیدان که روح ملائک مقرب خداوندی را متوجه خود کرده بود . کوچه هایش بی انتها و چشمه هایش همیشه جاری .
جبهه آن جایی بود که در ملکوت بی غبارش ،کهکشانی نور ریز ، سجاده هایی می یافتی از جنس نور که بسان عبا، برتن سپاهیانش بافته بودند ، تا بر تپه تیره گمراهان بتازند و مصداق ((یخرجهم من الظلمات الی النور)) باشند ملکوتی که همه چیز در قربانگاه قرب آن ذبح می شد .

بلبل باور در باغ ملکوتش سرود بی قراری هیهات من الذله را می سراید و درآن وادی امن خفاش شبهه و شک را جایی نبود . ذره ای خود پنداری در گلستان خدایی شان نمی یافتی.

هم ما و هم جبهه هردویمان دلتنگ یکدیگریم .

آنچنان که نی به وقت نالیدن ، به دلسوخته ای برای نواختن نیازمند است . خدایا مارا بسیجی بدار و ما را بر آن ملکوت بارده و آخرین صفحه از عمر ما را به رنگ خون دلمان رنگین کن . خدایا به ما فهم فرهنگ فرهیختگان جبهه را عطا فرما.

خدا،بیاموزمان که بسیجی بودن را عار ندانیم تا صفحه کربلا خالی از اصحاب نباشد .

خدایا ما را بسیجی بدار در دنیا و آخرت.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: